pl 
en
4 kwietnia 2017 r. weszła w życie ustawa z dnia 9 marca 2017 r. o wymianie informacji podatkowych z innymi państwami implementująca szereg unijnych dyrektyw, a także regulacje umożliwiające automatyczną wymianę informacji w dziedzinie opodatkowania z innymi niż unijne państwami w oparciu o procedury Common Reporting Standard (tzw. Ustawa o CRS). W dniu 30 kwietnia 2019 r. w życie weszła ustawa z dnia 4 kwietnia 2019 r. nowelizująca ustawę o wymianie informacji podatkowych z innymi państwami.
Co to oznacza dla towarzystw funduszy inwestycyjnych i ich Klientów? Poniżej znajdą Państwo odpowiedzi na najważniejsze pytania związane z tą Ustawą.
Kogo dotyczy obowiązek składania oświadczeń o statusie CRS?
Obowiązek dotyczy nowych uczestników funduszy, którzy od dnia 1 maja 2017 r. otworzyli pierwszy rejestr. Ponadto, na podstawie art. 6 ustawy z dnia 4 kwietnia 2019 r. o zmianie ustawy o wymianie informacji podatkowych z innymi państwami oraz niektórych innych ustaw, instytucje finansowe mają obowiązek wystąpić z żądaniem złożenia oświadczenia o rezydencji podatkowej do Klientów, którzy otworzyli rejestr jednostek uczestnictwa lub uzyskali wpis w ewidencji uczestników funduszu inwestycyjnego zamkniętego w okresie od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia 30 kwietnia 2017 r. i do dnia 30 kwietnia 2019 r. włącznie rejestr ten nie został zamknięty lub uczestnik nie został wykreślony z ewidencji. Oświadczenie Klienta zawiera dane aktualne na dzień otwarcia rejestru lub dzień wpisu do ewidencji uczestników FIZ.
Od kiedy obowiązuje Ustawa CRS?
Ustawa weszła w życie 4 kwietnia 2017 r. W dniu 30 kwietnia 2019 r. weszła w życie ustawa nowelizującą ustawę o CRS wprowadzająca wymóg dodatkowej weryfikacji rachunków finansowych otwartych w okresie między dniem 1 stycznia 2016 r. a dniem 30 kwietnia 2017 r., w zakresie w jakim nie zostało to zrobione zgodnie z Dyrektywą oraz standardem automatycznej wymiany informacji opracowanym przez OECD.
Co zawiera oświadczenie o statusie CRS?
Oświadczenie zawiera informacje o posiadanych rezydencjach dla celów podatkowych. Jeżeli oświadczenie składa klient niebędący osobą fizyczną (tzw. klient instytucjonalny, np. spółka, fundacja, związek wyznaniowy) należy podać również typ instytucji według wskazanej klasyfikacji oraz – w pewnych sytuacjach – status CRS każdego beneficjenta rzeczywistego danej instytucji. TFI może (w razie konieczności) wystąpić o dostarczenie dodatkowych dokumentów w celu weryfikacji wiarygodności tego oświadczenia. Od 1 września 2019 r. oświadczenie CRS jest składane pod rygorem odpowiedzialności karnej.
Czego dotyczy Ustawa CRS? Jaki jest jej cel?
Ustawa ma na celu uregulowanie w jednym akcie prawnym zagadnień związanych z wymianą informacji podatkowych z innymi państwami, określenie obowiązków instytucji finansowych w zakresie automatycznej wymiany informacji podatkowych oraz zasad kontroli ich wykonywania. Rozwiązania przyjęte w Ustawie opierają się na wypracowanym przez Organizację Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) standardzie automatycznej wymiany informacji podatkowych (tzw. Common Reporting Standard). Standard ten został stworzony w celu przeciwdziałania oszustwom podatkowym, zwiększenia spójności systemów podatkowych oraz walki z unikaniem opodatkowania. Ustawa przewiduje obowiązek przekazywania Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej informacji o rachunkach raportowanych, czyli w uogólnieniu o rachunkach, które należą do osoby z obcą rezydencją podatkową.
Jaki jest związek między Ustawą CRS a TFI?
Obowiązek uzyskania i przekazywania lokalnym organom podatkowym informacji dotyczących statusu podatkowego swoich klientów dotyczy wszystkich instytucji finansowych w Polsce, w tym także towarzystw funduszy inwestycyjnych (TFI) i funduszy inwestycyjnych zarządzanych przez TFI.
